In ons blog van afgelopen maandag stipten we het al kort aan: het aanpakken van werkstress. We noemden het veranderen van perspectief en het bijhouden van een dagboek als twee losse zaken, maar eigenlijk komt het op hetzelfde neer. Hoe deze aanpak precies werkt, gaan we je vandaag vertellen.

 

Waarom schrijven? 
Al in de jaren ’90 werd er door James Pennebaker onderzoek gedaan naar de effecten van schrijven op de mentale én fysieke gezondheid. In verschillende experimenten werd aan deelnemers gevraagd of ze gedurende drie tot vijf dagen lang elke dag 20 minuten iets wilden schrijven. De ene groep werd gevraagd te schrijven in neutrale termen over neutrale onderwerpen, terwijl de andere groep werd gevraagd om diep in te gaan op de emoties die de persoon voelde in een situatie die hij of zij als lastig had ervaren.
Wat bleek? De personen die emoties in hun schrijven legden, scoorden tot vier maanden na het experiment beter op het gebied van fysieke gezondheid en weerstand, en hadden minder last van stress. Verder kwam er uit het onderzoek naar voren dat er binnen deze groep ook verschillen waren: personen die zich negatiever uitdrukten in hun teksten, maakten de grootste vorderingen in het verlagen van stress en het verbeteren van de weerstand en gezondheid.

 

En nu jij! 
Hoe kan het voor jou werken? Allereerst is het belangrijk om te letten op de setting. Zoek een rustig moment en een rustige plek op. Dit is een ruimte waar je je goed kunt concentreren, zonder dat je bang hoeft te zijn gestoord of afgekeken te worden. Daarnaast is het belangrijk dat je de tijd neemt voor jezelf om met het schrijven te beginnen: dit is niet iets voor even tussendoor! Het werkt voor veel mensen goed om een tijdsduur met zichzelf af te spreken, bijvoorbeeld 30 minuten. Hierover later meer.

Als je goed zit en de tijd genomen hebt, is het tijd voor de volgende stap: begin met schrijven. “Waarover?” zal je misschien denken. Ik raad je aan om een onderwerp te kiezen dat je aan het hart gaat: fijne situaties zijn mogelijk, maar in het therapeutisch schrijven wordt vaak aangeraden om een lastig onderwerp te kiezen. Zodra je een onderwerp gekozen hebt, is het zaak om te gaan schrijven. Je kan bijvoorbeeld beginnen met uitschrijven van de situatie, maar durf ook de ruimte te nemen om je eigen emoties onder woorden te brengen.
Het is van belang om te blijven schrijven gedurende de tijd die je met jezelf hebt afgesproken om te schrijven. Dit zal zorgen voor de beste flow, waardoor het gemakkelijker is om in je verhaal te blijven. Gooi de remmen los! Tip: Wanneer je even niet weet hoe je verder moet: blijf dan gewoon je laatste woord herhalen tot je meer weet.

Wanneer de tijd om is stop je met schrijven: dit was de tijd voor vandaag, en wat je morgen nog in je hoofd hebt zitten kan ook dan op papier worden gezet. Morgen schrijf je namelijk verder over hetzelfde onderwerp.

 

Fases van schrijven
Na een paar weken zal je merken dat er verschillende fases zijn in het schrijven. De kans bestaat dat zeker in het begin er nog veel emotie komt kijken bij de verschillende teksten die je schrijft. Later  zie je waarschijnlijk dat je houding tot het onderwerp verandert: de initiële pijn die je aanvankelijk bij het onderwerp voelde is dan waarschijnlijk verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor begrip.

Natuurlijk is dit proces voor iedereen anders: het therapeutisch schrijven is geen vervanging van echte therapie en ook zal het niet op elke situatie toepasbaar zijn. Ik geloof wél dat het in de basis kan helpen om je emoties te onderzoeken: waarom heb ik hier last van en wat doet het met mij? Het kan schelen om je bewust te worden van dat wat je raakt, en waarom ze je raken. Dit zelfinzicht kan je helpen om je stress te verklaren en een plek te geven.